Chronische pijn verandert je leven. Het vraagt om nieuwe keuzes, een andere manier van omgaan met je lichaam en vaak ook om afscheid nemen van hoe dingen vroeger gingen.
Zelf leef ik met ACNES, een zenuwaandoening die blijvende pijn veroorzaakt. Ik weet hoe het voelt om te balanceren tussen hoop, wanhoop, vermoeidheid en de wens om tóch vooruit te gaan.
Door de jaren heen heb ik manieren gevonden om, ondanks de pijn, een nieuw leven op te bouwen. Deze 7 tips deel ik graag met jou. Misschien herken je jezelf erin of haal je er iets uit dat je kunt toepassen in je eigen situatie.
Vroeger ging ik altijd maar door: schouders eronder en sterk zijn. Dat was mijn manier van overleven. Maar in mijn ACNES-proces heb ik geleerd dat luisteren naar je lichaam onmisbaar is.
Rust nemen, grenzen aangeven, om hulp vragen, pauzeren of een andere houding aannemen kan écht het verschil maken. Het vraagt oefening, maar het levert zoveel op.
Rust is niet hetzelfde als opgeven. Door rust bewust in te plannen, voorkom je dat je volledig instort. Ik maak van rust een vast onderdeel van mijn dag, net zo belangrijk als eten of bewegen.
Voor mij betekent rust: wandelen met mijn hond, een boek lezen, creatief bezig zijn, muziek maken of thee/koffie drinken in de zon. Sinds kort plan ik ook wekelijks yoga in. Het bewust stretchen en werken aan mijn mindset geeft mij ontspanning en energie.
Beweging helpt mijn spieren én mijn hoofd, maar wel binnen mijn grenzen. Soms is een korte wandeling genoeg. Het gaat niet om presteren, maar om in beweging blijven.
Na mijn operatie moest ik dit opnieuw opbouwen. Eerst kleine stukjes wandelen, daarna voorzichtig zwemmen, sporten onder begeleiding en langzaam de intensiteit en duur uitbreiden. Stap voor stap werd ik sterker en fitter.
Een luisterend oor is goud waard. Ik heb een waanzinnig (gekozen) netwerk om me heen dat mij steunt, maar ik weet ook dat niet iedereen dit heeft.
Daarom is het belangrijk om steun te zoeken bij vrienden, familie of een professional. Zelf heb ik veel gehad aan gesprekken met de POH (praktijkondersteuner bij de huisarts). Samen onderzochten we wat maakt dat ik grenzen overga, hoe ik open communiceer over mijn aandoening en wat ik wel of niet vertel. Dat gaf rust en inzicht.
Positief zijn betekent niet dat je je pijn negeert. Voor mij betekent het: de kleine lichtpuntjes zien, zelfs op donkere dagen.
Een fijn gesprek, de geur van vers brood, wandelen in de natuur, het zijn kleine momenten die maken dat ik de dag beter doorkom. En juist die momenten zorgen dat ik mij blijf richten op wat wél mogelijk is.
Acceptatie is misschien wel de moeilijkste stap. Het betekent niet opgeven, maar leren omgaan met wat er is. Toen ik de pijn accepteerde, merkte ik dat ik opnieuw grip kreeg op mijn leven.
Ik accepteer mijn zenuwpijn én ik bepaal zelf wat ik wel of niet doe. Dat betekent soms keuzes maken die goed voor mij zijn, ook al vinden anderen daar iets van. Het bijzondere is dat ik mij minder schuldig voel als ik nu een grens aangeef, nee zeg tegen een extra dienst of een afspraak verzet.
Hoe gek het misschien klinkt: ACNES heeft mij ook iets gebracht. Het is een stok achter de deur geworden om beter voor mezelf te zorgen.
Doordat ik mijn nieuwe leefstijl accepteerde, kon ik anderen meenemen in dit proces. Zoals bijvoorbeeld mijn werkgever. Ik had duidelijk wat Acnes voor mij betekende, wat meestal wel kon/ niet lukte en hier sprak ik open over. Ook over de dagen die niet goed gingen. Hierdoor zijn mijn werkzaamheden en is mijn takenpakket afgesteld op wat wel kan. Hierdoor kan ik nog 36 uur werken in de zorg.
Chronische pijn draag je niet alleen. Een herstelcoach kan je helpen om je eigen regie terug te vinden, zodat je ondanks de pijn tóch richting kunt geven aan je leven.
Zelf moest ik grotendeels mijn eigen weg vinden: van medische behandelingen tot begeleiding, van opbouwen naar leren voelen. Niemand in mijn omgeving wist wat ACNES was. Gelukkig had ik een sterk netwerk en ondersteuning van de POH. Ik weet dat niet iedereen dit heeft en juist daarom wil ik er voor jou zijn.
Voor mij betekent herstellen niet dat de pijn weggaat, maar dat ik leer omgaan met mijn situatie. Dat ik keuzes maak die mij sterker maken en helpen om mijn leven opnieuw vorm te geven, op míjn manier met de mensen waar ik van hou.
Wil jij onderzoeken hoe coaching jou kan ondersteunen bij het leven met chronische pijn of een beperking? Neem gerust contact met me op. Samen kijken we hoe jij stap voor stap vooruit kunt gaan, ondanks pijn of beperkingen.
